Loading...

Glossary term: ستاره غول

Description: ستارگان غول، به اختصار غول ها، ستارگانی اند که در مقایسه با سایر ستارگانی که رنگ مشابهی دارند، به طور غیرعادی بزرگ و درخشان اند. ستاره ها به عنوان غول متولد نمی شوند. در عوض، آنها به طور متناوب در مراحل مختلف تکامل خود به غول‌ها تبدیل می شوند.

برای بیشتر ستارگانی که غول نیستند، ارتباط مستقیمی بین رنگ و درخشندگی آنها (یعنی انرژی که در طول زمان ساطع می کنند) وجود دارد. این ستارگان «ستاره‌های رشته اصلی» نامیده می‌شوند و انتشار انرژی آن‌ها از همجوشی هسته‌ای هیدروژن به هلیوم در هسته‌شان تأمین می‌شود. هنگامی که ذخایر هیدروژن در هسته تمام می شود، همجوشی هیدروژن در پوسته ای در اطراف هسته ادامه می یابد و ستاره منبسط می شود تا بسیار درخشان تر و سرخ‌ترشود. در نهایت دمای مرکز ممکن است به اندازه‌ای بالا باشد که همجوشی هسته‌ای عناصر سنگین‌تر از هیدروژن ممکن شود و منبع انرژی اضافی برای ستاره باشد. در جریان این تبدیل، چنین ستارگانی به اندازه بسیار بزرگ‌تری منبسط می‌شوند، سرد می‌شوند و رنگ آنها سرخ تر می شود، و در کل بسیار درخشان‌تر می‌شوند – آن‌ها به چیزی تبدیل می‌شوند که به عنوان ستارگان غول سرخ، به اختصار غول‌های سرخ شناخته می‌شود. برای مثال، صدها برابر بزرگ‌تر و درخشان‌تر از خورشید و همچنین خورشید زمانی که منبسط می‌شود و به یک ستاره غول سرخ تبدیل می‌شود، بسیار سردتر خواهد بود.
برای ستارگان با جرم های مختلف، مراحل اضافی و اغلب کوتاه مدت تکامل باعث می شود که آن ستارگان به غول های آبی یا حتی ابرغول های سرخ یا آبی درخشان تبدیل شوند.

غول‌ها به‌عنوان کلاس درخشندگی III طبقه‌بندی می‌شوند، درخشان‌تر از زیرغول‌ها (کلاس IV) اما کم‌نورتر از غول‌های درخشان (کلاس II) و ابرغول‌ها (کلاس I).

به طور کلی، ستاره های غول نادر هستند. این به دلیل مدت نسبتاً کوتاه در فاز غول است (برای ستاره ای مانند خورشید چند صد میلیون سال در مقابل ده میلیارد سال در رشته اصلی). اما با توجه به درخشندگی بالای آنها، به طور قابل توجهی در میان ستارگانی که با چشم غیر مسلح در آسمان شب قابل مشاهده هستند،حضور بیش از اندازه دارند.

نمونه‌هایی از غول‌های سرخ عبارتند از آرکوتوروس (سماک الرامح) در صورت فلکی عوّا و میرا در قیطُس.

Related Terms:



See this term in other languages

Term and definition status: The original definition of this term in English have been approved by a research astronomer and a teacher
The translation of this term and its definition is still awaiting approval

The OAE Multilingual Glossary is a project of the IAU Office of Astronomy for Education (OAE) in collaboration with the IAU Office of Astronomy Outreach (OAO). The terms and definitions were chosen, written and reviewed by a collective effort from the OAE, the OAE Centers and Nodes, the OAE National Astronomy Education Coordinators (NAECs) and other volunteers. You can find a full list of credits here. All glossary terms and their definitions are released under a Creative Commons CC BY-4.0 license and should be credited to "IAU OAE".

Related Diagrams


A line of stars goes from cool faint stars to hot bright stars. Some stars lie above or below this line

Hertzsprung-Russell diagram

Caption: This diagram shows the temperature and luminosity of different stars. The size of each point represents the star’s radius and its colour is the colour the human eye would see. The stars range in colour from a washed-out blue to a washed-out reddish-orange. No star has a pure colour like red, green or blue as stars’ spectra include light from lots of different colours. However the reddest stars are commonly referred to as red and the bluest stars as blue. The sample of stars used to make this diagram was chosen to show a wide range of stars of different types so the relative number of each type of star is not representative of how commonly each type is found. From the top left to bottom right there is a long line of stars burning hydrogen in their cores. This is called the main sequence. On this line, one sees the stars Mintaka, Achenar, Sirius A, the Sun and Proxima Centauri. The objects around Proxima Centauri at the lower right end of the main sequence are known as red dwarfs. To the lower right of the red dwarfs are Teide 1 and Kelu-1 A. These two objects are brown dwarfs, objects too low in mass to have cores hot enough to fuse hydrogen for a sustained period of time. As they do not burn hydrogen, brown dwarfs are not considered main sequence stars. The name brown dwarf is unrelated to their colour. Above the main sequence, we find subgiants, giants and supergiants. These are stars that have finished burning hydrogen in their core and have evolved into larger objects. A star’s brightness depends on its temperature and size so giant stars are brighter than stars with a smaller radius but the same temperature. In time these objects will move towards the end of their lives and undergo either a planetary nebula phase or become supernovae. Stars which end their lives with a planetary nebula phase become a type of stellar remnant called a white dwarf. Such objects are much smaller than stars of the same temperature and thus are fainter and are found significantly below the main sequence. Stars which end their lives as supernovae become either black holes or neutron stars. These are not shown on this plot.
Credit: IAU OAE/Niall Deacon

License: CC-BY-4.0 Creative Commons تخصیص 4.0 بین‌المللی (CC BY 4.0) icons