Description: قطر زاویه‌ای یک جسم، قطر ظاهری آن از یک مکان مشخص است که به صورت یک زاویه اندازه‌گیری می‌شود. قطر زاویه‌ای در نجوم به عنوان یکی از روش‌های بیان اندازه اجرام آسمانی در آسمان به کار می‌رود. قطر زاویه‌ای با افزایش اندازه فیزیکی یک جسم افزایش می‌یابد و با دورتر شدن جسم کاهش پیدا می‌کند. به عنوان مثال، ماه و خورشید هر دو دارای قطر زاویه‌ای حدود نیم درجه از دید زمین هستند. ماه حدود ۴۰۰ برابر کوچکتر از خورشید است، اما به دلیل اینکه خورشید حدود ۴۰۰ برابر دورتر است، هر دو به یک اندازه (حدود نیم درجه) دیده می‌شوند.
See this term in other languages
Term and definition status:
The original definition of this term in English have been approved by a research astronomer and a teacher
The translation of this term and its definition is still awaiting approval
The OAE Multilingual Glossary is a project of the IAU Office of
Astronomy for Education (OAE) in collaboration with the IAU Office of Astronomy
Outreach (OAO). The terms and definitions were chosen, written and reviewed by a collective effort from the OAE, the OAE Centers and Nodes, the OAE National Astronomy Education Coordinators (NAECs) and other volunteers. You can find a full list of credits here. All glossary terms and their definitions are released under a Creative Commons CC BY-4.0 license and should be credited to "IAU OAE".
If you notice a factual or translation error in this glossary term or definition then
please get
in touch.
